الفبای درد در مدارس خودگردان/ تحصیل کودکان مهاجر لنگ مجوز ومدرسه

خبرگزاری مهر؛ گروه مجله – جواد شیخ‌الاسلامی: متولد ایران است و بزرگ‌شده کوچه‌پس‌کوچه‌های مشهد. توی خیابان‌های مشهد راه رفتن را یاد گرفته و مثل خیلی از هم‌وطنانش توی مدرسه‌های «گلشهر» و «التیمور» نوشتن را آموخته. وقتی حرف می‌زند فکر می‌کنی رگ و ریشه‌اش هم به مشهد و خراسان برمی‌گردد، نه افغانستان. تا همین چندسال پیش حتی افغانستان را ندیده بود. می‌گوید: «من خیلی وقت‌ها خودم را بیشتر ایرانی می‌دانم تا افغانستانی». «سیده فاطمه سجادی» معلم و مدیر مدرسه خودگردان «هدایت»، بعد از حدود سه دهه زندگی در ایران هنوز در ادارات و سازمان‌های دولتی با کلمات «بیگانه» و «اتباع خارجی» خطاب می‌شود که برایش آزاردهنده است. با اینکه سن زیادی ندارد، ۱۵ سال است که شب و روزش را به هم دوخته تا بچه‌های ایرانی و افغانستانی که از تحصیل در مدارس دولتی جا مانده‌اند، درس بخوانند. به قدری جور سازمان‌های دولتی درباره آموزش کودکان افغانستانی و بعضاً ایرانی را به دوش کشیده که انگار مسؤولیتی سنگین در آموزش و پرورش کشور دارد.