میراث ملی؛ فراموش‌شده امروز، حسرت فردا

خلیج پرس – مجله مهر: ما معمولاً تصور می‌کنیم آثاری که به گوشمان خورده همچون سی‌وسه‌پل، چغازنبیل یا قلعه فلک‌الافلاک باید در صدر فهرست میراثی باشند که بیشترین حفاظت و مراقبت را دریافت می‌کنند؛ بناهایی که نمادهای ملی ما هستند و ماندگاری‌شان بخشی از تاریخ ایران را تضمین می‌کند. اما واقعیت این است که حتی این آثار هم از تخریب‌های تدریجی، دیوارنویسی‌های بازدیدکنندگان و بی‌توجهی‌های مدیریتی در امان نمانده‌اند. بناهای دیگر، از ارگ کریمخان گرفته تا کاروانسراها و حمام‌های تاریخی، نیز به جای آنکه بخشی از حافظۀ ملی ما باشند، به دفتر یادگاری برخی افراد تبدیل شده‌اند؛ افرادی که معنای حفاظت را نمی‌دانند و کسی هم نیست ارزش‌های این بناها را برایشان بازگو کند تا بفهمند هر خطی که می‌کشند زخمی بر تاریخ است.